Κυριακή 28 Ιουνίου 2020

Ο Χορός του Δένδρου της Ζωής

... και το Δέντρο της Ζωής αναγεννάται από την λαμπυρίζουσα πνοή της Λίμνης
ÁRBOL DE LA LUNA
(Φεγγαρόδενδρο)

Μια ιτιά κρυστάλλινη,
μια υδρόεσσα λεύκα,
ένας ανεμοδαρμένος πίδακας φωτός,
ένα δέντρο βαθύ που όμως χορεύει,
το πέρασμα υδάτινης ροής που ελίσσεται,
μακραίνει, αναποδίζει, αλλάζει κοίτη
και πάντα εκβάλλει....

Μία πορεία γαλήνια άστρου,
της Άνοιξης που δεν επείγει,
νερό που με τα βλέφαρα κλεισμένα
όλη τη νύχτα μαντικό αναβλύζει,
μια ομόφωνη ροή κύμα το κύμα
ώσπου να κρύψει η τρικυμία τα πάντα,
μια πράσινη επικράτεια δίχως δύση
όπως η λάμψη η άγρια των φτερούγων
σαν ξεδιπλώνουν στ' ουρανού τη μέση...

Μία πορεία ανάμεσα απ' τις λόχμες
των ημερών που θά 'ρθουν κι η μοιραία
λάμψη της δυστυχίας σαν τραγούδι
ενός πουλιού που απολιθώνει δάση
και κείνες οι ευτυχίες απ' το μέλλον
μες στα κλαδιά που ξεθωριάζουν,
ώρες φωτός που ήδη πουλιά ραμφίζουν,
οιωνοί που δραπετεύουν απ' τα χέρια...

Μια παρουσία σαν έξαφνο τραγούδι,
σαν άνεμος που τραγουδά στις φλόγες,
δυο μάτια που τον κόσμο μετεωρίζουν
μ' όλα τα πέλαγα και τα βουνά του,
σώμα από φως που φίλτραρε ο αχάτης,
μηροί από φως, κοιλιά από φως, οι κόλποι,
οι φεγγαρόπετρες, ένα κορμί στο χρώμα
του σύννεφου, στο χρώμα άλτριας νύχτας,
η ώρα σπινθηρίζει, παίρνει σώμα,
είναι ορατός στο σώμα σου ήδη ο κόσμος,
διάφανος μες στη διαφάνειά σου...
Οctavio Lozano Paz

Σημαντικές πληροφορίες

1. Το αρχικό ποιήμα ονομάζεται "Ηλιόπετρα" και είναι από μετάφραση-απόδοση από το ομώνυμο βιβλίο του ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΣ από τον Κώστα Κουτσουρέλη. Ιεροσυλία το ξέρω, αλλά του άλλαξα μερικές λέξεις και τον τίτλο !!!
2. Η εκπληκτική μουσική είναι της Ελένης Καραϊνδρου από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου το "Μετέωρο Βήμα του Πελαργού"(1991) με τίτλο "Refugee's theme"

ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Η ανάγκη για επικοινωνία γέννησε την ιδέα για την δημιουργία ενός Ιστοχώρου, μέσα από την δυνατότητα που προσφέρει απλόχερα το Διαδίκτυο.
Αποτελεί μόνο ένα μέσο να εκφράσω, να αποτυπώσω και να κοινοποιήσω μερικές σκέψεις, ενδιαφέροντα και προβληματισμούς μου.
Αχιλλέας

"Η Αποκατάσταση" - Κατερίνα Γώγου

Σκοτεινά Πάθη

Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη. Αφήνουμε τη θύρα μας ανοιχτή στην αμαρτία.
Δε βουλώνουμε τ' αφτιά μας να μην ακούσουμε τις Σειρήνες. Δε δενόμαστε από φόβο στο κατάρτι μιας μεγάλης Ιδέας, μήτε παρατούμε το καράβι και χανόμαστε γρικώντας, φιλώντας τίς Σειρήνες.
Παρά εξακολουθούμε την πορεία μας, αρπάζουμε και ρίχνουμε τις Σειρήνες στο καράβι μας και ταξιδεύουν κι αυτές μαζί μας.

"Ασκητική" - Νίκος Καζαντζάκης

Back to TOP  

Back to TOP